daarom dan maar een dag uit het leven hier

De zon komt op om een uur of zes, tegen zevenen is het licht. Ik woon momenteel in een mooi huis van mijn organisatie, op een compound dus ommuurd en met prikkeldraad. We waren de afgelopen weken met z'n drieen. Vandaag is Vicky echter terug gegaan naar Canada. Zij heeft een goed jaar achter de rug, genoten van de vrijheid die het werken hier biedt en de eigen inbreng die enorm is. Ik ben echt onder de indruk wat Vicky en Susie, die allebei Nurse Clinical instructor zijn, in Makeni bereikt hebben. Ik heb zelf een aantal presentaties van verpleeghulpen voor patienten meegemaakt, onderwerpen als bloedarmoede, voeding, malaria, STD's (sexual transmitted diseases). Na een oefensessie voor hun collega's gaven ze deze presentatie een dag later voor patienten, in Krio (wat ik een beetje kan volgen) of Temne (war ik niets van begrijp). De allerboeiendste was die van een verloskundige, die eindigde met handgeklap, dansen en zingen. Geweldig!
Okay, om 7 uur sta ik op. Vanwege immer uitdijend lichaam van het vele zitten doe ik een kwartier oefeningen. ook om mijn rug te trainen na het liggen in de onvermijdbare kuil van de schuimrubber matras. Na de oefeningen, sit-ups, lunges, bodydips voor de triceps en pushups voor de andere armkant en wat rekken en strekken ga ik douchen. In Freetown was dat een bucketdouche, emmer water halen van beneden en met en kannetje over je heen gieten, hier in Makeni hebben we een soort van stromend water, zelfs wanneer het niet regent. Wel een mager stroompje, mar toch heerlijk. Als ontbijt neem ik koffie, soms met een banaan of grapefruit. Ik drink hier gemideld een (1) kop koffie per dag, uitzonderlijk voor mijn doen. Dan lopen naar het ziekenhuis, ongeveer een kwartier over een drukke straat met veel motortaxi's, ze heten zoiets als Akaida's en wandelaars. Wanneer je gespot wordt door een kind, en dat gebeurt voortdurend, schreeuwt dat: OPORTOOOOOO (van Portugees, de allereerste witten die hier waren). Vaak bevelen ze ook in het Temne: Geef me eten. Ik zwaai vriendelijk terug maar na de 100e kap ik ermee. De volwassenen willen vooral je vriend zijn, en weten hoe je heet.
Om een uur of een lunch, vergelijkbaar met Kenyaans eten: witte rijst met bonen of aardappelbladeren, wel aardig en voedzaam. Dan weer naar het ziekenhuis terug tot en uur of vier uiterlijk. Meestal gaan Celine (mijn andere huisgenoot)en ik een biertje doen voor ht eten, en Celine haalt gelijk vlees of vis voor de huiskater Ginger, een beauty trouwens. Meestal worden het meer biertjes trouwens.
Vaak ontmoeten we op die plek, bij Ibrahims op MP wat een belangrijke plek is want daarvandaan vertrekken bussen richting Freetown en andere kanten, op andere NGO-ers, er zitten er een aantal in Makeni, wel leuke mensen ook.
Heel veel kleine etensstalletjes naast de weg, met brood, groenten, gebakken oliebollen etc etc. En veel vrouwen tot het donker met opgestapelde aardappelen, andere knollen etc etc. Zeer Afrikaans.
We eten daar patat met humus of kip voor de niet vegetariers.
Regelmatig koken we thuis, een soort eenpansmaaltijd met pindakaas of pompoen en ardappelen, bonen, ui en knoflook of iet dergelijks.
In het weekend zie je meestal meer mensen Het afgelopen weekend was er de afcheidsBBQ van Vicky, en een fabelachtige wandeling over een oud spoortraject tussen Magburaka en Makeni. Tussen rijstvelden met palmbomen door, over een wilde rivier, de Rokel. Mooie natuur en kleine dorpjes met vriendelijke mensen.
Helaas lijkt er wat onrust te ontstaan in het land. Het aantal gewapende roofovervallen neemt toe, er zijn berichten over schaamteloze diefstal uit huizen van blanken door personeel en in Freetown schijnt er zelfs een avondklok te zijn ingesteld. Wel verontrustend. Aan de grens met Guinee schijnen er conflicten te zijn, en sommigen denken dat het einde van de regentijd ermee te maken heeft. Afwachten maar hoe dit gaat.
De regenbuien zijn zeer indrukwekkend, en zo'n bliksem als hier kom je denk ik niet vaak tegen. Ook de hitte wordt enorm, na een geringe inspanning druipt het water van je af. Het kraanwater moet je niet drinken, je gebruikt kleine plasticzakjes van zo'n halve liter waar je er 40 tegelijk van koopt.
Nou, zo'n dag heb je dus soms maar het kan ook heel anders gaan. Maar daar ga ik nu niemand mee vermoeien.
Later!