In Makeni

Dag lieve lezers!
Ik ben nog niet op mijn definitieve bestemming aangekomen, maar verblijf nu, uiteraard bij andere volunteers, in een aangrenzende stad, Makeni genaamd. Aldaar loop ik tijdelijk mee met Vicky en Suzie in het eerste Afrikaanse ziekenhuis wat ik betreden heb, het Makeni District Hospital. Vicky en Suzie zijn ook clinical instructor, dus het is erg leerzaam en indrukwekkend om te zien wat zij hebben bereikt in het jaar dat ze bezig zijn.
Het ziekenhuis, tja, zeer beperkte middelen. Er is een mannen, vrouwen, kinder en maternal afdeling. En een operatiekamer, je kan meekijken door het deurraam. Alle soorten patienten liggen door elkaar: TBC, chirurgisch, verkeersongelukken, wonden etc. Geen enkele privacy. De kippen lopen soms in en uit, de familie is alom aanwezig en dat moet ook want alle ADLdingen doen zij waar nodig. Er is gebrek aan van alles, zoals personeel: gisterenmorgen werkten er op de mannenafdeling alleen verpleeghulpen, en er waren acht operatiepatienten (hydrocele-operaties, alles op een rij). Bovendien kwam er nog een vader met zijn zoontje op zijn armen, die net was aangereden door een motor, binnenrennen, huilend en wel. Gevolgd door een ontstelde politieman: het jongetje was al spelend de weg opgerend en was voor hem niet meer te ontwijken. Venflon werd ingebracht door een verpleeghulp, IM antibiotica gegeven door verpleeghulp, postoperatie controles en monitoring door een verpleeghulp etc. Nauwelijks medicatie voorhanden: er is een vrouw op de vrouwenafdeling met een enorme wond op haar rechterbil, ik geloof ook een verkeersongeluk. Haar verband wordt dagelijks verwisseld wat enorm pijnlijk is en ze heeft niet eens pijnstillers. Ze ligt op de grond omdat ze verward is, en toch verbetert haar toestand zelfs. Er wordt enorm veel antibiotica gebruikt, veel IM met de naald flink diep naar binnen. De familie moet zelf genees- en verbandmiddelen betalen trouwens. Je kijkt echt je ogen uit. Neem van mij aan dat we in Nederland zeer gezegend zijn, en verwend.
In het ziekenhuis is een (1) dokter, vorige week was hij trouwens weg voor een workshop. Workshoppen is een zeer geliefde bezigheid, soms denk je dat de NGO's de zaken alleen mar erger maken. Maar dat zijn uiteraard slechte gedachten.
Ik denk te gaan inzetten op duurzaamheid zonder corruptie, al zal dat betekenen lesgeven door te schrijven in het zand want stiften en papier etc etc zal er ook wel niet in Magburaka District Hospital zijn. En ik ga dat niet zelf sponsoren van mijn beperkte toelage.Nee hoor, ik moet Magburaka nog zien zelfs, dus geen idee hoe het daar zal zijn.
Maar mocht iemand echt nuttige tropenboeken in de aanbieding hebben dan houd ik me aanbevolen. Er schijnt driemaandelijks een container van een NGO met ziekenhuis hier in de buurt van Nederland naar Makeni te gaan, dus mogelijk kan er een pakketje voor mij mee.
Internet is hier moeilijk te vinden. Ook op mijn uiteindelijke bestemming verwacht ik schaarste wat dit betreft.

En voor ik er nu voor de tweede keer uitknal omdat mijn tijd op is groet ik jullie allen, en zeer bedankt voor de reacties.
Mieke: ik kan echt niet buiten in de hoosbuien gaan staan om me te wassen want als blanke heb je alleen wanneer je over straat loopt al zeer veel bekijks en commentaar. Maar het idee was goed.

Well, later!!!
(Krio voor tot ziens ofzo)