ebola is real

Moses is dus weer in Sierra Leone. Afgelopen weekend had hij een spoedbegrafenis. Iemand uit de buurt was plotseling overleden en voordat officials de stoffelijke resten in beslag zouden kunnen nemen om in een lap in een diep gat te dumpen wilden de nabestaanden een fatsoenlijke begrafenis.
Hij vertelde over een vriend van hem in Oogoofarm. Die was ziek. De politie stond voor zijn deur te posten zodat men er zeker van kon zijn dat wat vermoedelijk snel een lijk zou zijn niet zou ontsnappen aan de veiligheidsprocedures.
Ik merk dat hij bang is.
Het klopt met de officiële berichtgeving. Het aantal nieuwe besmettingen neemt overal af – ook in Sierra Leone – behalve in de Western Area. Dit wordt geweten aan het feit dat de mensen daar ebola nog niet serieus nemen, terwijl men er elders niet omheen kon, met stervende families.

Hij was op de kade van de haven. ‘A lot of cars, brandnew!’ Er zijn heel wat mensen die dankbaar gebruik maken van de aandacht en de angst van elders in de wereld om zich te verrijken.
Intussen zijn de prijzen van het stapelfood met 50 % omhoog gegaan. In Sierra Leone is het niet zo dat de meesten kunnen denken: ‘dan maar een simpele kerst’. De overgrote meerderheid van de bevolking besteed meer dan 90 % van de inkomsten aan eten.

Hoe is het mogelijk dat de bevolking van een gebied dat de rijkste natuurlijke hulpbronnen op aarde bezit zo moet lijden onder een epidemie? Dat de mensen op een schatrijke elite na overwegend straatarm zijn? De ziekenhuizen in erbarmelijke staat?
Dat salarissen in de gezondheidszorg nog steeds niet worden uitbetaald?

Het simpele antwoord is corruptie.
Corruptie in de politiek van Wereldbank en IMF, die er voornamelijk op gericht was Afrikaanse landen open te breken voor internationale handel, uiteraard op ‘westerse’ condities. Landen die geen ‘nee’ konden zeggen tegen de achteraf desastreuze voorschriften die men kreeg opgelegd, omdat ze geld nodig hadden om de boel op orde te krijgen na het vertrek van de koloniale machten.
Wist u dat bijvoorbeeld dat de mijn in Zuid Afrika die bekend is om de stakingen voor beter salaris met een vaak bloedig ingrijpen door de plaatselijke politie behoort aan Lonmin -London Mining - die daar hun platinum uiteraard voor gebruik in de westerse wereld vandaan halen?
Dat er een goed onderbouwde theorie is (te vinden op The real news network) dat de fruitbats; de vleermuizen die deze ebola epidemie waarschijnlijk onbedoeld overgebracht hebben op de mens, in grote getale afgekomen zijn op de palmolie plantages die aangelegd zijn dankzij de welwillende medewerking van de president van Liberia, Ellen Johnson Shirleaf, die met hulp van het westen in het zadel is geholpen?
Misschien kent u de ‘bloeddiamanten’ al, die een rol gespeeld hebben in de ‘burgeroorlog’ in Sierra Leone. Dan is hier misschien nog vermeldenswaardig dat Sierra Leone de komende 45 jaar (men is hiermee al zo’n 5 jaar aan de gang) ontdaan wordt van de voorraden ijzererts uit het binnenland door African Minerals (beursgenoteerd in London), die de regering wel jaarlijks een fooi geeft maar met de gewone Sierra Leoneans weinig te maken heeft. Ja, men profiteert enigszins van de infrastructuur en er is wat werkgelegenheid.
Corruptie van de regering van Sierra Leone, die profiteert van het binnenkomende geld; ‘hoera, we hebben weer wat ergs’.

Back to ebola; ignorance is a choise not to know’.
Moses heeft geruchten gehoord dat de regering van plan is het land van 18-12 tot 3-1 ‘op slot’ te doen. In het kader van voorkomen van ebola-besmettingen wellicht doeltreffend; maar met het oog op de overlevingskansen van de gewone man op straat rampzalig. Uiteindelijk is het aantal bekende besmettingen ‘maar’ 7.312, en het aantal doden 1.583, volgens de WHO op 3 december. Dit op een bevolking van 5.743.725 (Juli 2014, bron CIA).
De ‘gewone man/vrouw’ verdient het geld gewoonlijk op straat, per dag, in wat in het westen wel informele economie wordt genoemd.
Een lockdown van het land zal desastreuze gevolgen hebben op hun overlevingskansen; immers: niet op pad is geen geld. Er is niets te verwachten van de regering, die ebola lijkt te gebruiken als voorheen de maternal mortality: een moneymaker ter meerdere glorie van zichzelf.
Het is niet onvoorstelbaar dat adviezen van zo’n regering, of alles wat erbij hoort, betreffende ebola met wantrouwen worden bezien. Ook hou ik mijn hart vast bij de gedachte hoe het verder zal gaan: de ebola onder controle maar het land meer dan rijp voor een nieuwe burgeroorlog?

Moses verblijft intussen vooral rond ons huis. Hij ziet de karavaan 4wheeldrives langs rijden naar de exotische stranden. Hij durft niet op pad met de bus omdat hij niet weet welke ellende hij kan verwachten; van de politie in hun honger naar geld, van mogelijk besmette mensen, van God mag weten wat in dat ellendige land.
De IND gaf het advies om naar een veilige plek in Sierra Leone te gaan; zijn visumdagen voor dit halve jaar waren op.
Ondanks zijn enorme veerkracht maak ik me ernstig zorgen over zijn welzijn, en over hoe hij, en de mensen waarvoor hij zich verantwoordelijk voelt, onder deze erbarmelijke omstandigheden kunnen overleven.